prądu stałego
Encyklopedia PWN
układ połączonych ze sobą elementów, umożliwiających przepływ prądu elektrycznego;
pomiarowe przyrządy elektromechaniczne, elektryczne przyrządy wskazówkowe,
przyrządy pomiarowe, w których wielkość elektr. (prąd, napięcie, moc), dzięki zjawiskom elektrodynamicznym, jest przetwarzana w napędowy moment siły działający na część ruchomą przyrządu (zw. organem ruchomym) i wywołujący jego obrót.
fiz. klasa ciał stałych o oporze elektrycznym właściwym pośrednim między oporem dielektryków i metali, zawierającym się w granicach 107–10–6 Ω · m;
fiz. skalarna wielkość będąca miarą energii przekazywanej do układu fizycznego w procesach mechanicznych, elektrycznych i in.;
elektrotechn. urządzenie (o dużej dokładności) obniżające napięcie elektr. (p. napięciowy) lub zmniejszające natężenie prądu elektr. (p. prądowy) układu do wartości odpowiedniej dla zakresu dołączonych do niego przyrządów pomiarowo-kontrolnych (np. woltomierzy, amperomierzy, watomierzy, przekaźników);
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
